Władysław Barwicki

---

Życiorys

Władysław Barwicki był synem cukiernika Leopolda oraz Wincentyny, pochodzącej z rodziny Kozyrskich. Rozpoczął swoje studia w Warszawie, gdzie kształcił się pod okiem Wandalina Strzałeckiego w pracowni sztuki stosowanej, a następnie kontynuował naukę u Wojciecha Gersona. Jego twórczość skupiała się przede wszystkim na obrazach o tematyce religijnej oraz patriotycznej, a także na pejzażach i portretach. Debiut artysty miał miejsce w 1888 roku, kiedy to zaprezentował portrety kredkowe w księgarni Michała Arcta w Lublinie.

Barwicki był autorem polichromii w kościele św. Piotra Apostoła w Lublinie (1899) oraz temperowych malowideł w kościele Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny w Ostrowie Lubelskim w roku 1908. Dla kościoła parafialnego w Piotrawinie stworzył dzieło ukazujące Zabójstwo św. Stanisława. Jego prace obejmowały również sceny z życia misjonarza o. Eligiusza Głębockiego. W latach 1927-1933 pracował dla oo. Kapucynów w Krośnie i Rozwadowie, gdzie w kościele Zwiastowania Pańskiego zachowały się do dnia dzisiejszego dwa obrazy – św. Fidelis z Sigmaringen oraz św. Franciszek z Camporosso, a także wykonane olejem na blasze miedzianej stacje Drogi Krzyżowej. Jego dzieła można również znaleźć w kapucyńskich kościołach w Lublinie i Olesku oraz w miejscach takich jak Turbia (obraz św. Leonarda), Wola Rzeczycka (Nawiedzenie Maryi), Majdan Królewski (Serce Jezusa) oraz w Stanach (między innymi obraz św. Tekli).

Tworzył dekoracje malarskie dla różnych lubelskich obiektów, w tym nieistniejącego już Teatru Letniego „Rusałka” (1898). W 1901 roku jego dzieło zdobiło cukiernię Władysława Rutkowskiego, usytuowaną w budynku Kasy Pożyczkowej Przemysłowców Lubelskich (ul. Krakowskie Przedmieście 56). W 1913 roku, dla cukierni Emiliana Domańskiego (ul. Narutowicza 13), namalował płótno przedstawiające panoramę Lublina od strony wjazdu zamojskiego. Udzielał także lekcji rysunku, a jedną z jego uczennic była Hanna Rudzka-Cybis.

W roku 1915 Barwicki opublikował zbiór wierszy pod tytułem Lublin w pieśni, który stał się swoistym przewodnikiem po zabytkach i legendach tego miasta. W publikacji znajdowała się między innymi legenda o sądzie diabelskim. Oprócz tekstów, Barwicki wykonał także ilustracje do wspomnianej pracy (cykl Z legend lubelskich – Sąd Trybunalski, Sąd Djabelski, Sen Leszka Czarnego), które wydano również w formie pocztówek w zakładzie litograficznym Adama Jarzyńskiego w Lublinie. Inne jego prace również znalazły się na kartach pocztowych (m.in. cykl Życie – Marzenia młodzieńca, Walka, Kres oraz Witaj jutrzenko swobody).

Wśród jego osiągnięć artystycznych znajduje się również kompozycja nagrobka aptekarza Józefa Sokoli Gałczyńskiego oraz rzeźba nagrobna Henryka Korczaka Swaryczewskiego (1904), która obecnie znajduje się na cmentarzu przy ulicy Lipowej w Lublinie (kwat. 15b). Rzeźba ta przedstawia lirnika, siedzącego z ukraińską lirą korbową na kolanach, w towarzystwie chłopca.

Na przestrzeni lat 1915-1933 Barwicki aktywnie współpracował z Teatrem Miniatur w Lublinie, gdzie tworzył dekoracje do operetek. Uczestniczył również w pracach Wolnej Szkoły Malarstwa i Rzeźby, która była prowadzona przez Ludwikę Mehofferową, oraz w Związku Lubelskich Plastyków „Krąg”. Artysta zmarł w 1933 roku w Lublinie i został pochowany na cmentarzu przy ulicy Lipowej (kwat. 4b).

---

Oceń: Władysław Barwicki

---