Marian Opania


Marian Opania, urodzony 1 lutego 1943 roku w Puławach, to wybitny polski aktor, którego twórczość obejmuje zarówno teatr, jak i film oraz dubbing.

Znany z bogatego repertuaru, jest również wykonawcą piosenki aktorskiej oraz artystą kabaretowym, co czyni go osobowością o multimedialnym talencie.

Życiorys

Marian Opania przyszedł na świat 1 lutego 1943 roku w Puławach, będąc drugim synemJuliana i Jadwigi. Jego ojciec, oficer piechoty Wojska Polskiego, poległ w trakcie powstania warszawskiego, co miało istotny wpływ na historię rodziny.

W 1960 roku ukończył I Liceum Ogólnokształcące im. A.J. ks. Czartoryskiego w Puławach, a cztery lata później uzyskał dyplom Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Warszawie. Jako młody aktor zaliczany był do grupy utalentowanych osobowości, które zaczynały swoją drogę artystyczną w początkowych latach lat sześćdziesiątych.

W 1962 roku zadebiutował na dużym ekranie rolą Miśka w noweli „Warszawa” w filmie ”Miłość dwudziestolatków” (L’amour à vingt ans) w reżyserii Andrzeja Wajdy. Natomiast w teatrze zadebiutował rok później, odgrywając postać Księcia Edwarda w sztuce „Edward II” Christophera Marlowe’a, której reżyserią zajął się Stanisław Bugajski w warszawskim Teatrze Klasycznym.

W 1970 roku za rolę Pawła w „Skoku” oraz jako Truchaczek w „Sąsiadach”, przedstawiających dramatyczne wydarzenia z „czarnej niedzieli” w Bydgoszczy w 1939 roku, Opania otrzymał prestiżową Nagrodę im. Zbyszka Cybulskiego. W swoim wczesnym dorobku artystycznym często wcielał się w złożone postacie młodzieńców z ich emocjami, nadziejami i wewnętrznymi konfliktami.

Jedną z kluczowych ról w jego karierze był Tadeusz z filmu Antoniego Krauzego – „Palec boży” z 1972 roku, w którym młody prowincjusz walczył o spełnienie swoich marzeń. Wśród jego innych znaczących wystąpień znalazła się rola w filmie „Człowiek z żelaza” Andrzeja Wajdy (1981), który zdobył Złotą Palmę na 34. Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Cannes.

Wielokrotnie występował w produkcjach komediowych, w tym w popularnym serialu Stanisława Barei „Zmiennicy” (1986) oraz w filmie „Rozmowy kontrolowane” Sylwestra Chęcińskiego (1991). Nie zabrakło go również w „Saunie” Filipa Bajona (1992), a także w serialach telewizyjnych takich jak „Na dobre i na złe” (1999) jako profesor Zybert oraz jako ojciec tytułowej postaci w „Prawie Agaty” (2012).

Jego dorobek filmowy obejmuje także takie tytuły jak „Mała matura 1947” Janusza Majewskiego (2010), „Wałęsa. Człowiek z nadziei” Andrzeja Wajdy (2013) oraz „Bogowie” Łukasza Palkowskiego (2014). W 2016 roku wystąpił w komedii „7 rzeczy, których nie wiecie o facetach” w reżyserii Kingi Lewińskiej.

Na scenie teatralnej Opania brał udział w wielu spektaklach, w tym tych reżyserowanych przez Józefa Szajnę w warszawskim Teatrze Studio. Oprócz tego, występował w spektaklach muzycznych, takich jak „Brelu” Emiliana Kamińskiego i Wojciecha Młynarskiego (1985) oraz w „Wysockim” (1989) i „Hemarze” (1987).

Od 1965 roku związany był z Teatrem Telewizji, w którym wystąpił w prawie stu spektaklach. Do jego osiągnięć należy także udział w około dwustu audycjach Teatru Polskiego Radia. W okresie od 1964 do 1971 roku grał w Teatrze Klasycznym w Warszawie, a następnie w Teatrze Studio (1971–1977) oraz w Teatrze Kwadrat (1978) i Teatrze Komedia (1979–1981). Od 1981 roku jest aktorem Teatru Ateneum w Warszawie.

W teatrze zagrał monodram „W progu” Glena Bergera w reżyserii Bartosza Konopki, którego premiera miała miejsce 12 czerwca 2013 roku. Marian Opania jest również znany z autorskich wykonania piosenki aktorskiej oraz z licznych występów w kabaretach i rolach komediowych.

W ciągu swojej kariery współpracował m.in. z Teatrem Scena Prezentacje w Warszawie, przez wiele lat współdziałając z Marcinem Wolskim oraz kabaretem „60-tka”. Razem z Wiktorem Zborowskim stworzył kabaret „Super-duo”. Jego kompozycje obejmują pieśni takich autorów jak Włodzimierz Wysocki, Bułat Okudżawa oraz Jacques Brel, w tłumaczeniu Wojciecha Młynarskiego oraz teksty Antoniego Słonimskiego, Juliana Tuwima, Mariana Hemara, Jonasza Kofty, Marcina Wolskiego i Jana Pietrzaka.

W 2015 roku zrealizował płytę z utworami Leonarda Cohena oraz Jaromira Nohavicy pod tytułem „Opania Cohen Nohavica”, subtelnym światem poezji muzycznej.

Życie prywatne

Marian Opania jest żonaty z Anną, z którą po raz pierwszy spotkał się w 1960 roku. Para doczekała się dwojga dzieci, w tym syna, aktora Bartosza Opanię, oraz córki Magdaleny. Poza karierą artystyczną, Marian jest również rzeźbiarzem amatorem, co podkreśla jego wszechstronność i kreatywność.

Zespoły artystyczne

Marian Opania, wybitny polski aktor, miał zaszczyt występować w wielu renomowanych teatrach w Warszawie, przyczyniając się do rozwoju polskiej sceny teatralnej.

  • Teatr Klasyczny w Warszawie, w latach 1964 – 1972, jako aktor,
  • Teatr Studio w Warszawie, okres 1972 – 1977, aktor,
  • Teatr Kwadrat w Warszawie, rok 1978, aktor,
  • Teatr Komedia w Warszawie, lata 1979 – 1981, aktor,
  • Teatr Ateneum im. Stefana Jaracza w Warszawie, od 1981, aktor.

Jego kariera trwa nadal, a obecność w teatrze Ateneum jest dowodem na jego niezłomną pasję do sztuki.

Odznaczenia i nagrody

Marian Opania zdobył wiele prestiżowych nagród oraz odznaczeń, które świadczą o jego wyjątkowym wkładzie w kulturę i sztukę aktorską. Oto niektóre z jego osiągnięć:

  • W 1970 roku otrzymał Nagrodę im. Zbyszka Cybulskiego przyznawaną przez tygodnik „Ekran”, która honoruje najlepszego młodego aktora roku za role w filmach Skok i Sąsiedzi,
  • W 1988 roku uhonorowany został Odznaką Honorową „Zasłużony Działacz Kultury”,
  • W 1992 roku zdobył nagrodę na Festiwalu Polskiej Twórczości Telewizyjnej za występ w spektaklu Moskwa – Pietuszki,
  • W 1993 roku wyróżniono go nagrodą za najlepszą rolę męską na Festiwalu Polskiej Twórczości Telewizyjnej za film Sauna,
  • W 2003 roku przyznano mu Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski,
  • W 2004 roku zdobył Nagrodę Teatru Polskiego Radia „Wielki Splendor”,
  • W 2009 roku otrzymał Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”.

Filmografia

Filmografia Mariana Opanii obejmuje imponującą liczbę ról, które odzwierciedlają jego talent oraz wszechstronność artystyczną. Aktor miał znaczący wpływ na polskie kino oraz telewizję, występując w różnorodnych produkcjach, które na stałe wpisały się w historię polskiej kultury.

  • Miłość dwudziestolatków (L’amour a vingt ans) – Warszawa (Misiek, 1962)
  • Beata (Olek Smoleński „Ramzes”, 1964)
  • Augenblick des friedens – Abitur, matura (Kazio Kominek, 1965)
  • Podziemny front odc. Przeprawa (6, „Wicek”, 1965)
  • Don Gabriel (harcerz Snitka, 1966)
  • Morderca zostawia ślad (Zenek, 1967)
  • Opowieści niezwykłe odc. Ja gorę! (Walek, 1967)
  • Skok (Paweł, 1967)
  • Stajnia na Salvatorze („Dudek”, członek grupy Michała, 1967)
  • Westerplatte (żołnierz, 1967)
  • Lalka (kamieniarz Węgiełek, 1968)
  • Ostatni po Bogu (marynarz Wątorek, 1968)
  • Stawka większa niż życie odc. Ściśle tajne (3, Kazik Truchanowicz, 1968)
  • Do przerwy 0:1 odc. Pożegnanie z wakacjami (7, młody robotnik w szpitalu, 1969)
  • Sąsiedzi (harcerz Truchaczek, 1969)
  • Czterej pancerni i pies odc. Klin (17), Pierścienie (18), Tiergarten (19), Brama (20, kapral podchorąży Marian Łażewski „Zadra”, 1970)
  • Prawdzie w oczy (Wacek, 1970)
  • Prom (Arent, 1970)
  • Kłopotliwy gość (strażak Przesieka, 1971)
  • Perła w koronie (Albert, 1971)
  • Ocalenie (Szczeniak, 1972)
  • Palec boży (Tadeusz Kasprzak, 1972)
  • Poślizg (Mały, 1972)
  • Droga (serial TV, 1973) odc. Stan wyjątkowy (6, 1973)
  • Sobie król (1973)
  • Awans (magister Marian Grzyb, 1974)
  • Gościnny występ (1974)
  • Ile jest życia odc. Nauka chodzenia (5), Izba tonów (6), Rola główna (10, 1974)
  • Pełnia nad głowami (Frączak, zastępca przewodniczącego, 1974)
  • Bezkresne łąki (kierowca, 1976)
  • Sytuacje rodzinne odc. Trochę wielkiej miłości (1976)
  • Indeks. Życie i twórczość Józefa M. (redaktor naczelny, 1977)
  • Wszyscy i nikt – (Glina, funkcjonariusz MO, 1977)
  • Zaległy urlop (Dybczak, 1978)
  • Zielona miłość – (Heniek, pacjent w szpitalu, 1978)
  • Golem (lekarz „tworzący” Pernata, 1979)
  • Gwiazdy poranne (Janek, 1979)
  • Czułe miejsca (monter 13-04 (kolega Jana), 1980)
  • Człowiek z żelaza (Winkel, 1981)
  • Dreszcze (Zbyszek, chłopak druhny przewodniczki, 1981)
  • On, ona, oni odc. On (dyrektor fabryki, 1981)
  • Przyjaciele odc. Praca (3, 1981)
  • Przypadki Piotra S. (1981)
  • Wierne blizny (Globus, 1981)
  • Matka królów (adwokat Stasia, 1982)
  • Popielec odc. Herod (5, Wykukal, 1982)
  • Śpiewy po rosie (kierowca ciężarówki, 1982)
  • Wyłap (1982)
  • Stan wewnętrzny (dziennikarz Maciek Sumiński, 1983)
  • Wedle wyroków twoich… (fotograf Mach, 1983)
  • Przyspieszenie (operator, 1984)
  • Kronika wypadków miłosnych (pan Kieżuń, listonosz, 1985)
  • Bohater roku (redaktor naczelny, 1986)
  • Maskarada (Krzysztof, reżyser filmu „Mistrz sportu”, 1986)
  • Weryfikacja („Siwy”, członek komisji weryfikacyjnej, 1986)
  • Zmiennicy odc. Ceny umowne (1), Dziewczyna do bicia (3), Spotkania z Temidą (13), Pocałuj mnie, Kasiu (14), Nasz najdroższy (15, Ceglarek, 1986)
  • Opowiadanie wariackie (Antoni Tomicz „Einstein”, 1987)
  • Dekalog VIII (dziekan, 1988)
  • Dotknięci (aktor występujący z Marią, 1988)
  • Pięć minut przed gwizdkiem (Leon Misiak, 1988)
  • Piłkarski poker (Bolo, 1988)
  • Goryl, czyli ostatnie zadanie… (Szef, 1989)
  • Napoleon odc. Le 18 Brumaire (1, Collot, 1990)
  • Superwizja (Kuba, 1990)
  • Rozmowy kontrolowane (Zenon Zambik, generał SB, 1991)
  • Sauna (Jurij, 1992)
  • Człowiek z… (Wityński, były działacz opozycyjny, 1993)
  • Do widzenia wczoraj. Dwie krótkie komedie o zmianie systemu odc. Skok, Betores (Stefan, 1993)
  • Pajęczarki (hurtownik, 1993)
  • Wesoła noc smutnego biznesmena (1993)
  • Panna z mokrą głową (doktor Zenobiusz Lipień, 1994)
  • Panna z mokrą głową (serial TV, doktor Zenobiusz Lipień, 1994)
  • Gracze (Wacha, członek kierownictwa sztabu wyborczego Wałęsy, 1995)
  • Ekstradycja 2 odc. 9 (minister, 1996)
  • Ekstradycja 3 odc. 1, 2, 4, 7, 8, 9, 10 (Tomasz Osowski, minister współpracy z zagranicą, 1998)
  • Siedlisko (Wacław Kotula, sołtys Panistrugi, 1998)
  • Lot 001 odc. Obcy (9, 1999)
  • Na dobre i na złe (profesor Tadeusz Zybert, dyrektor naczelny szpitala, od 1999)
  • 13 posterunek 2 odc. 22, 42 (tata Kasi, 2000)
  • Weiser (ksiądz proboszcz, 2000)
  • Garderoba damska odc. Reklama (3), Wywiad (5), Oczarowanie (11) (Bodzio, mąż Doroty, 2001)
  • Marszałek Piłsudski (oficer wywiadu w sztabie XII Armii Czerwonej, 2001)
  • Czarna plaża (2001)
  • Chopin. Pragnienie miłości (Jan, służący Chopina, 2002)
  • Zerwany (2002)
  • Królewska ruletka (Kierownik, 2003)
  • Dogrywka (stary, 2003)
  • Cudownie ocalony (Mikołaj Biesaga, 2004)
  • Komornik (Chełst, 2005)
  • Dobrze (Starzec, 2006)
  • Wszystko (Andrzej, 2007)
  • Bulionerzy (dziadek Leon Bystrzycki, 2004–2008/2011)
  • Złodziej w sutannie (ksiądz Wojciech Staromłyński, 2008)
  • Niania (Stefan Maj, ojciec Frani, 2009)
  • Enen (profesor Dębicki, 2009)
  • Po prostu chcę (Jan Bajera, 2009)
  • Piksele (samobójca, 2010)
  • Mała matura 1947 (profesor Schlapka, germanista, 2010)
  • Śluby panieńskie (szlachcic, 2010)
  • Ojciec Mateusz (Roman Nocul, 2011)
  • Prawo Agaty (Andrzej Przybysz, ojciec Agaty, 2012–2015)
  • Rozmowy ze śmiercią (dziennikarz, 2012)
  • Wałęsa. Człowiek z nadziei (Winkel, sceny archiwalne, 2013)
  • Matka brata mojego syna (Wincenty Laskus, 2013)
  • Wkręceni (major Grygalewicz, 2014)
  • Bogowie (prof. Jan Nielubowicz, 2014)
  • 7 rzeczy, których nie wiecie o facetach (ojciec Stefana, 2016)
  • Czarny mercedes (ogrodnik, 2019)
  • Koniec świata, czyli kogel-mogel 4 (Leopold Kapusta, 2022)
  • Mój agent odc. 11 (on sam, 2023)

Polski dubbing

Marian Opania to jedna z najbardziej rozpoznawalnych postaci w polskim dubbingu, która przez lata dostarczyła wielu niezapomnianych ról. Jego talent i charakterystyczny głos przyczyniły się do sukcesu wielu produkcji animowanych oraz filmowych.

  • 1960: Flintstonowie
  • 1970: Aryskotraci – Scatcat (dubbing z 1994 roku)
  • 1975: Zaklęte rewiry – Fryc (dubbing)
  • 1986: Amerykańska opowieść – Tygrys / Śpiew piosenek
  • 1991: Amerykańska opowieść. Fievel jedzie na Zachód – Tygrys
  • 1992: Tom i Jerry: Wielka ucieczka – Doktor Jabłuszko
  • 1993–1995: Szmergiel – Maniuś Bąbel
  • 1996: Zakochany kundel – Kilt
  • 1996: Dzwonnik z Notre Dame – Hugo
  • 1996: Walter Melon – w roli tytułowej
  • 1997: Tajemnica Sagali – Daga
  • 1997–2001: Przygody Misia Paddingtona
  • 1998: Walter Melon – Walter Melon
  • 1998: Magiczny miecz – Legenda Camelotu – Cornwall
  • 1999: Stuart Malutki – Reginald Skręt
  • 1999–2000: Produkcje Myszki Miki – Jose Carioca
  • 2000: Ratunku, jestem rybką! – Joe
  • 2001: Cafe Myszka – Trybik (odc. 28)
  • 2001: Harry Potter i Kamień Filozoficzny – Lord Voldemort
  • 2001: Zakochany kundel II: Przygody Chapsa – Kilt
  • 2003: Piotruś Pan – Plama
  • 2004: Lucky Luke – Meksykanin
  • 2004: W 80 dni dookoła świata – Pułkownik Kitchner
  • 2005: Oliver Twist – Limbkins
  • 2005: Szeregowiec Dolot – Meteor
  • 2006: Neverwinter Nights 2 (gra) – Daeghun Farlong
  • 2007: Ratatuj – Szponder
  • 2008: Speed Racer – Ben Burns
  • 2009: Królewna Śnieżka i siedmiu krasnoludków – Gburek
  • 2009: Prawdziwa historia Kota w Butach – kucharz
  • 2009: Opowieść wigilijna – Fezziwig
  • 2009: Odlot – Beta
  • 2010: Nadzwyczajna misja Asa – Beta
  • 2011: Harry Potter i Insygnia Śmierci: Część II – Aberforth Dumbledore
  • 2012: Rozmowy ze śmiercią – Dziennikarz
  • 2014: Samoloty 2 – Mayday
  • 2017: Auta 3 – Złomek
  • 2017: Piękna i Bestia – Trybik
  • 2017: Coco – Papá Julio
  • 2019: Dumbo – Max Medici
  • 2021: Czarna Wdowa – Drejkow

Jako dubbingowy artysta, Opania wziął udział w wielu projektach, które na stałe wpisały się w kanon polskiej kultury filmowej. Jego umiejętność wczuwania się w postacie oraz nadawania im unikalnych cech sprawiła, że jest ceniony zarówno przez dzieci, jak i dorosłych.

Dyskografia

Marek Grechuta – Pieśni Marka Grechuty do słów Tadeusza Nowaka z 1979 roku, które obejmują utwory „Spił się mój anioł” oraz „Chcę być pomylony”,

– Złota kolekcja – Portrety muzyczny, zawierająca utwór Cukierki dla panienki z 2001 roku,

– Fascynacje z 2013 roku.

Przypisy

  1. Marian Opania: Cohen i Nohavica to zbliżone światy [online], PolskieRadio.pl [dostęp 21.07.2021 r.]
  2. Marian Opania | Życie i twórczość | Artysta [online], Culture.pl [dostęp 21.07.2021 r.]
  3. Marian Opania, muzeum.krosno.pl [dostęp 21.07.2021 r.] [zarchiwizowane 21.07.2021 r.]
  4. Marian Opania już 60 lat świętuje z żoną tę rocznicę. I nie chodzi o datę ślubu [online], Fakt24.pl, 21.09.2020 r. [dostęp 21.07.2021 r.]
  5. Rzeźbienie to moja modlitwa. Z Marianem Opanią o rzeźbiarstwie, aktorstwie i wierze rozmawia Rafał Dajbor. „Stolica”, s. 44–46, październik 2017 r.
  6. a b Tygodnik „Życie na Gorąco” nr 27, 07.07.2016 r., s. 68–69.
  7. Julian Opania. 1944.pl. [dostęp 31.10.2018 r.]
  8. Glorie dla przedstawicieli świata rozrywki. mkidn.gov.pl, 20.05.2009 r.
  9. Wielki Splendor – nagrody Teatru Polskiego Radia wręczone. prsa.pl, 01.12.2008 r. [dostęp 06.12.2010 r.]
  10. Odznaczenia dla zasłużonych pracowników Teatru Ateneum. prezydent.pl, 31.03.2003 r. [dostęp 11.01.2010 r.] [zarchiwizowane 27.03.2010 r.]
  11. M.P. z 2003 r. nr 34, poz. 445 – pkt 7.
  12. Fascynacje Marian Opania. mtj.pl. [dostęp 15.06.2016 r.] [zarchiwizowane 30.10.2013 r.]

Oceń: Marian Opania

Średnia ocena:4.8 Liczba ocen:24