Leontyna Halpertowa, znana pod właściwym imieniem Eleonora Halpertowa, urodziła się 14 kwietnia 1803 roku w Puławach. Była wybitną postacią w polskim teatrze, a jej dorobek artystyczny zapisał się w historii polskiej kultury.
Odeszła z tego świata 19 marca 1895 roku w Warszawie, pozostawiając po sobie znaczący wpływ na sztukę teatralną, a także będąc cenioną tłumaczką, co podkreśla jej wszechstronność i zaangażowanie w rozwój kultury w Polsce.
Życiorys
Leontyna Halpertowa zadebiutowała na warszawskiej scenie w 1821 roku. Po dwóch latach przerwy powróciła do życia teatralnego i z pomocą Bonawentury Kudlicza wzięła udział w występach gościnnych, które miały miejsce w Płocku, Poznaniu oraz Kaliszu. W latach 1824–1851 była aktorką w zespole dramatycznym Warszawskich Teatrów Rządowych, gdzie również uczyła w Szkole Dramatycznej.
Pod jej skrzydłami rozwijała się kariera wielu artystów, w tym m.in. Zofii Noiret, która uczyła się aktorstwa pod jej okiem. Halpertowa była znana jako aktorka o ogromnym talencie, co przyczyniło się do jej uznania za najwybitniejszą postać polskiej sceny teatru w swoim czasie. Jej repertuar obejmował zarówno role komiczne, jak i tragiczne, a także mistrzowską recytację, którą z pasją przekazywała swoim uczniom.
Uznawana była za jedną z najpiękniejszych kobiet swoich czasów. Poza jej aktorskimi osiągnięciami, zasłynęła ze swojego wkładu w teatr polski, tłumacząc wiele dzieł z języka francuskiego, a także wprowadzając reformy dotyczące dykcji teatralnej, które zyskały uznanie dzięki ich prostocie.
Leontyna Halpertowa spoczywa w podziemiach kościoła św. Karola Boromeusza, znajdującego się na cmentarzu Powązkowskim, gdzie pozostaje w pamięci jako jedna z najważniejszych postaci polskiego teatru.
Główne role
Leontyna Halpertowa była jedną z najbardziej utalentowanych aktorek swojego czasu, znaną z wielu znaczących ról w polskim teatrze. Oto niektóre z jej najbardziej pamiętnych kreacji:
- Sabina w „Horacjuszach” Corneille’a,
- Cecylia w „Panna mężatka” Józefa Korzeniowskiego,
- Rola tytułowa w „Mirandolinie” autorstwa Carlo Goldoniego,
- Rita w „Ricie Hiszpance” Desnoyersa, Boule i Cabota de Bouin,
- Elwira w komedii „Mąż i żona” Aleksandra Fredry,
- Wiarda w komedii „Precjoza” Wolfa,
- Fedra w tragedii Racine’a,
- Szymena w „Cydzie” Corneille’a,
- Joanna w „Dziewicy Orleańskiej” Friedricha Schillera,
- Hermiona w tragedii „Andromacha” Racine’a,
- Barbara Radziwiłłówna w tragedii Felińskiego.
Każda z tych postaci podkreślała jej wszechstronność oraz umiejętność wcielania się w różnorodne role zarówno w komediach, jak i tragediach, co czyniło ją jedną z wiodących postaci w polskim teatrze.
Przypisy
- AnetaA. Kapelusz AnetaA., Ze skierniewickiej sceny do warszawskich teatrów [online], Skierniewice Nasze Miasto, 25.07.2019 r. [dostęp 30.10.2021 r.]
- Jerzy Waldorff, Hanna Szwankowska, Danuta Jendryczko, Barbara Olszewska, Zofia Czyńska „Cmentarz Powązkowski w Warszawie” KAW Warszawa 1984.
Pozostali ludzie w kategorii "Kultura i sztuka":
Władysław Barwicki | Andrzej Cudzich | Krzysztof Kościelski | Jerzy Szczygieł | Antoni Zdebiak | Maria Wollenberg-Kluza | Krzysztof Plewka | Elżbieta Jędrzejewska | Krzysztof Wałecki | Jan Feliks Piwarski | Marian Opania | Robert Cudzich | Tadeusz Filipek | Barbara Abramow-Newerly | Szymon Sędrowski | Antoni Stolpe | Janusz Makuch | Agnieszka Pilaszewska | Cecylia Grabowska | Janina GuttnerównaOceń: Leontyna Halpertowa