Seweryn Gołębiowski

---

Życiorys

Seweryn Gołębiowski był synem Łukasza i Józefy z Pułaskich. Swoje wykształcenie zdobywał w Warszawie oraz Lublinie, gdzie w 1837 roku ukończył gimnazjum im. Stanisława Staszica. Podjął studia na Uniwersytecie Petersburskim, lecz w 1838 roku został aresztowany w związku z sprawą Konarskiego i skazany na zesłanie do Permu. Tam poświęcił czas na naukę języków obcych i jednocześnie pracował w kancelarii gubernatora.

W 1843 roku przeniósł się do Grodna, gdzie przebywał przez rok. W grudniu 1844 roku zmarła jego matka, co skłoniło go do odwiedzenia ojca w Kaźmierówce, aby być dla niego wsparciem. Rok później, w 1845 roku, wyjechał do Jadowa, aby pracować w dobrach Andrzeja Zamoyskiego. Po rocznej praktyce w rolnictwie uświadomił sobie, że nie jest to jego prawdziwe powołanie.

W okresie 1846–1847 Gołębiowski mieszkał w Odessie, gdzie pracował jako nauczyciel domowy dla dzieci Pani Pinińskiej. Tam też zbierał materiały historyczne i prowadził korespondencję naukową. W latach 1848–1849 przebywał z ojcem w Hrubieszowie, a jego prace zaowocowały stworzeniem dwutomowego dzieła „Czasy Zygmunta Augusta”. Po śmierci ojca 7 stycznia 1849 roku, Seweryn udał się do Wilna. Tam ukończył swoje dzieło o czasach Zygmunta i wydał je.

Decydując się na poświęcenie pracy nad historią, osiedlił się w Warszawie w Pałacu Zamoyskich. Rozpoczął zbieranie materiałów dotyczących działalności Jana Zamoyskiego oraz Stanisława Żółkiewskiego. Kiedy Gołębiowski zachorował na „chorobę piersiową”, lekarze zalecili mu wyjazd na wieś. Przyjaciel Modzelewski oddał mu w dzierżawę wieś Dziwoczki koło Żytomierza. Niestety, zaledwie kilkanaście dni po przybyciu na miejsce, 20 maja 1854 roku, zmarł na gruźlicę.

Wybrane publikacje

Oto wybór publikacji związanych z osobą Seweryna Gołębiowskiego, które warto mieć na uwadze:

• Czasy Zygmunta Augusta, Wilno: 1851, brak numerów stron w książce,
• Pamiętnik o życiu Łukasza Gołębiowskiego, 1852, brak numerów stron w książce,
• Wezwanie na tron króla Henryka, „Biblioteka Warszawska”, 1854, brak numeru strony.

---

Oceń: Seweryn Gołębiowski

---