Kazimierz Eysmont

---

Życiorys

Kazimierz Eysmont przyszedł na świat jako syn Kazimierza, rusznikarza z Puław, oraz Magdaleny z rodziny Witkowskich, zdobijając wiarę i wartości od swoich przodków. Wychowywał się w atmosferze patriotycznej, co zintensyfikowały represje carskie, które dotknęły jego lokalną społeczność, zwłaszcza po tragicznych wydarzeniach upadku Powstania Listopadowego, kiedy to miasto zmieniło nazwę na Nową Aleksandrię. Początkowe edukacyjne lata spędził w Puławach, gdzie ukończył naukę elementarną, po czym rozpoczął naukę w miejscowym Instytucie.

W pierwszych miesiącach 1863 roku, inspirując się entuzjazmem towarzyszącym młodzieży puławskiej, zaciągnął się do oddziałów powstańczych pod dowództwem Leona Frankowskiego, który był od niego starszy jedynie o cztery lata. Niestety, jego przygoda z powstaniem nie zakończyła się pomyślnie; został wkrótce wzięty do niewoli. Skazany na zesłanie, trafił najpierw do guberni wiatskiej, gdzie musiał pozostać w latach 1867-1871. Z czasem, po złagodzeniu polityki wobec zesłańców, mógł wrócić do kraju.

W życiu osobistym Kazimierz ożenił się z Krystyną z Kozłowskich, z którą miał dwóch synów: Wiktora, który pełnił funkcję buchaltera, oraz Stanisława, inspektora finansowego. Po tragicznym zgonie Krystyny w 1881 roku, poślubił Mariannę ze Strzemboszów, z którą doczekał się pięciorga dzieci. Ich synowie i córki to Zofia Aniela, Kazimierz, Marianna Paulina, Helena Teofila oraz Marcin. Ostatnią wybranką serca Kazimierza była Celina z Nalepińskich, z którą wziął ślub w Warszawie w 1892 roku, i z którą miał jedyną córkę, Irenę Cecylię.

Przez całą karierę zawodową Eysmont cieszył się wysokim uznaniem ze strony swoich przełożonych oraz współpracowników. W 1905 roku awansował na naczelnika VII Oddziału Trakcji, jednak krótko przed swoją śmiercią zrezygnował z tej funkcji. Ważnym aspektem jego życia była działalność społeczna i charytatywna; od 1905 roku współpracował z wieloma komisjami magistrackimi, wspierając domy pomocy miejskiej, szczególnie dla sierot i ubogich mieszkańców Lublina. Był także prezesem komitetu nadzorczego Miejskiego Towarzystwa Kredytowego w tym mieście.

Życie Kazimierza Eysmonta zakończyło się 7 lutego 1912 roku, w jego domu na lubelskich Piaskach. Zmarł o 9 wieczorem i został pochowany na cmentarzu parafialnym w Lublinie, gdzie spoczął obok swojego byłego dowódcy, Leona Frankowskiego.

---

Oceń: Kazimierz Eysmont

---