Joachim Hempel (oficer)

Jego rodzice, Joachim i Zuzanna z Hoffmanów, odegrali istotną rolę w jego wczesnym życiu. Uczył się pod okiem swojego ojca, a także artystów związanych z dworem Czartoryskich, w tym uznanego rysownika Jana Piotra Norblina. Dalsza edukacja obejmowała studia na Akademii Zamojskiej oraz praktyki inżynierskie, gdzie uczestniczył w pomiarach brzegów Wisły.

W lipcu 1807 roku rozpoczął swoją służbę wojskową, zaciągając się do pułku szwoleżerów w Warszawie. Brał udział w wojnie hiszpańskiej, a w bitwie pod Medina de Rioseco 14 lipca 1808 roku odniósł ciężkie rany. Hempel aktywnie uczestniczył w wielu kampaniach napoleońskich, łącznie biorąc udział w 29 bitwach, w tym w słynnej kampanii rosyjskiej oraz bitwie pod Lipskiem. W lutym 1814 roku zasłużył się, otrzymując Krzyż Oficerski Legii Honorowej oraz tytuł kawalera cesarstwa, kończąc służbę w stopniu kapitana gwardii, co odpowiadało liniowemu podpułkownikowi.

Po zakończeniu kariery wojskowej Hempel stał się dzierżawcą majątku Tuchowicz. W 1817 roku ożenił się z Rozalią z Dmochowskich, co zaowocowało silną rodziną, w której mieli sześciu synów i trzy córki. Wśród ich potomków był Jan Marian (1818-1886), znany organizator górnictwa w Królestwie Polskim.

Joachim Hempel aktywnie uczestniczył w życiu społecznym, pełniąc szereg zaszczytnych funkcji, takich jak sędzia pokoju powiatu łukowskiego oraz prezes wyborów do Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego i członek Towarzystwa Rolniczego. Wspierał uczestników powstania listopadowego jako instruktor kosynierów. Pomimo tego, że był przeciwny wybuchowi powstania styczniowego, za swoje nieliczne kontakty z powstańcami został na krótko uwięziony w Łukowie.