Tomasz Zdzisław Mamiński, urodzony 9 lipca 1943 roku w Puławach, to postać znana w polskiej polityce oraz ruchu związkowym. Jako polski polityk, Mamiński odgrywał ważną rolę w Sejmie IV kadencji, gdzie reprezentował interesy obywateli.
Jego zaangażowanie w działalność związkową oraz polityczną świadczy o jego wpływie na zmiany zachodzące w kraju w czasie jego aktywności.
Życiorys
Tomasz Mamiński jest postacią z bogatym doświadczeniem zawodowym oraz politycznym. W 1980 roku ukończył studia na Wydziale Nauk Społecznych w Wyższej Szkole Nauk Społecznych przy KC PZPR w Warszawie. Oprócz tego, zrealizował także studia podyplomowe w zakresie służby zagranicznej na tej samej uczelni. Od 1968 do 1981 roku był aktywnym członkiem Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. W latach 60. angażował się w pracę jako instruktor BHP, co świadczy o jego wczesnym zainteresowaniu tematyką bezpieczeństwa w pracy.
W latach 1972–1980 pełnił rolę w zarządzie głównym Związku Zawodowego Pracowników Spółdzielczości Pracy. Po zakończeniu tej kadencji, objął stanowisko dyrektora w biurze zarządu Branżowych Związków Zawodowych. Również w późniejszym okresie, od 1982 do 1983 roku, był rzecznikiem Naukowej Organizacji Technicznej (NOT).
W 1983 roku Mamiński zdecydował się na prowadzenie własnej działalności gospodarczej, w tym indywidualnego gospodarstwa rolnego. W 1997 roku bezskutecznie ubiegał się o mandat poselski z listy Krajowej Partii Emerytów i Rencistów, jednak już w 1998 roku objął przewodnictwo w tej partii.
W 2001 roku uzyskał mandat poselski z okręgu rybnickiego, reprezentując koalicję SLD-UP. W tym samym roku jego nazwisko pojawiło się w mediów w kontekście kontrowersyjnego incydentu, kiedy to miał głośno przywitać austriackiego dziennikarza naziwstkim pozdrowieniem. Dwa lata później, w 2002 roku, poparł kandydaturę Andrzeja Olechowskiego na prezydenta Warszawy, po czym postanowił opuścić klub parlamentarny SLD.
Mamiński współpracował również z Romanem Jagielińskim oraz Mariuszem Łapińskim w ramach Federacyjnego Klubu Parlamentarnego. W 2004 roku kandydował do Parlamentu Europejskiego z wspólnej listy KPEiR-PLD, jednak później stał się posłem niezrzeszonym. W 2005 roku nie ubiegał się o reelekcję.
Zaangażowanie Mamińskiego w politykę nie kończyło się jednak na mandacie poselskim. Był członkiem komitetu wyborczego Andrzeja Leppera, kandydata na prezydenta w 2005 roku, ale ostatecznie wycofał się z tej współpracy. 19 kwietnia 2012 roku zrezygnował z pozycji przewodniczącego KPEiR, ale powrócił na nią 7 maja 2014.
Przypisy
- Krajowa Partia Emerytów i Rencistów, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 24.06.2020 r.]
- Wierzyć się nie chce. rp.pl, 10.12.2001 r. [dostęp 24.06.2020 r.]
- Skład Komitetu Wyborczego kandydata na Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Andrzeja Leppera. samoobrona.org.pl, 05.08.2005 r. [dostęp 24.06.2020 r.]
- Lepper traci partię emerytów. rp.pl, 13.08.2005 r. [dostęp 24.06.2020 r.]
Pozostali ludzie w kategorii "Polityka i administracja":
Grażyna Biernacka | Jerzy Sztachelski | Grzegorz Olszak | Zygmunt Mostowski | Paweł Maj | Włodzimierz Karpiński | Paweł Rabiej | William Arthur White | Małgorzata Sadurska | Julia Kratowska | Jan Barcz | Wacław Bajkowski | Edward Próchniak | Krystyna Wilczyńska-Ciemięga | Bronisław Karpiński | Bogdan Skwarka | Leon Dembowski (polityk) | Piotr PyzikOceń: Tomasz Mamiński