Edward Próchniak

---

Życiorys

Edward Próchniak urodził się w 1879 roku i swoją działalność polityczną rozpoczął na początku XX wieku. W 1903 roku wstąpił do Socjaldemokracji Królestwa Polskiego i Litwy, a rok później aktywnie brał udział w rewolucji 1905. W celu poszerzenia swojej edukacji partyjnej, uczęszczał do szkoły w Longjumeau niedaleko Paryża. W latach 1900 oraz 1912 został uwięziony w X Pawilonie Cytadeli Warszawskiej, co miało znaczący wpływ na jego się działalność polityczną.

Po rewolucji październikowej stał się członkiem sekcji polskiej Rosyjskiej Partii Komunistycznej(b) oraz objął przewodnictwo w departamencie polskim w Ludowym Komisariacie do spraw Narodowości. Jego zaangażowanie w ruch komunistyczny trwało, gdy 16 grudnia 1918 dołączył do Komunistycznej Partii Robotniczej Polski. W 1920 roku został powołany do marionetkowego Tymczasowego Komitetu Rewolucyjnego Polski, który miał swoją siedzibę w Białymstoku.

Po niepowodzeniu Armii Czerwonej w wojnie polsko-bolszewickiej Próchniak osiedlił się w Rosji Sowieckiej, a następnie w Moskwie. W latach 30. XX wieku, w okresie „wielkiej czystki”, jego sytuacja dramatycznie się pogorszyła. 8 lipca 1937 roku został aresztowany przez NKWD i, po osądzeniu przez Kolegium Wojskowe Sądu Najwyższego ZSRR, 21 sierpnia 1937 roku skazano go na śmierć z zarzutu „udziału w organizacji kontrrewolucyjnej”. Tego samego dnia wykonano na nim wyrok.

Jego ciało zostało skremowane na Cmentarzu Dońskim, gdzie spoczął anonimowo. Dopiero 7 maja 1955 roku zrehabilitowano go postanowieniem Kolegium Wojskowego Sądu Najwyższego ZSRR, co potwierdziło, że jego wcześniejsze skazanie było efektem represji politycznych tamtego okresu.

---

Oceń: Edward Próchniak

---